The Crazy Rockers is een no-nonsense Haagse band opgericht in 1959. Geïnspireerd door Rock & Roll uit de Verenigde Staten met een eigen herkenbare sound en stijl.
De Rock & Roll periode in de jaren ’50-begin jaren ’60 is onlosmakelijk verbonden met de komst van Indische Nederlanders/Indo’s en Molukkers naar NL.
Rock & Roll was hip onder jongeren en werd door oudere generaties en behoudende anderen als onbehoorlijk en shocking ervaren. Dit beeld kwam overal ter wereld terug. Wij waren early adopters geïnspireerd door Rock & Roll uit de Verenigde Staten. In Nederland ontstonden bands waarin veel Indische muzikanten deze specifieke Rock & Roll stijl speelden.
Kenmerkend voor Indorock is de vereiste samenstelling van een leadgitarist, ritmegitarist, staccato-riffs gitarist (linkerhand van pianist), drums en basgitarist. Hierdoor klinkt de Rock & Roll muzikaal technisch nèt even anders. Daarnaast waren de uitbundige live optredens met stunts op het podium een belangrijk onderdeel. Het beeld wat hierbij hoort is o.a. het op de grond liggen, met een gitaar in de nek door blijven spelen of tijdens het spelen de gitaar in de lucht gooien.
Voor wat betreft de stunts waren de vier Tielman broers in hun beginperiode ook voor ons een voorbeeld. Daarna gingen The Crazy Rockers al snel hun eigen weg. Niet voor niets zijn ze The Rebels of Indorock.
Doordat er overwegend veel Indische muzikanten in bands speelden, werd de muziekstijl een aantal jaren later door derden bestempeld als het genre: Indorock. De benaming doet denken dat de muziek alleen voor en door Indo’s zou zijn. Men wist echter geen onderscheid te maken tussen afkomst. De naam dekte de lading niet. Veel muzikanten met een andere achtergrond (Moluks, Nederlands, Surinaams en anderen) speelden namelijk ook deze Rock & Roll stijl. Een stijl die voor een breed publiek toegankelijk is. In een latere periode werd de benaming commercieel geaccepteerd en tegenwoordig mogen we deze muziekstijl als cultureel immaterieel erfgoed koesteren. Indorock wordt bovendien gezien als de voorloper van de Nederbeatperiode in NL.
In The Crazy Rockers zaten niet alleen muzikanten van Indische afkomst. De combinatie van diverse achtergronden was een mooi voorbeeld van verbinding. Het was één grote leerperiode voor ons als onervaren en jonge muzikanten. We hebben van situaties, elkaars onderlinge aanvullingen en tekorten geleerd. Samenstelling van The Crazy Rockers: Indisch ✅ Surinaams ✅ Nederlands ✅ Moluks ✅
Om kort even in te zoomen op een niet-onbelangrijke periode: na ca. 350 jaar Nederlandse kolonialisatie en de Tweede Wereldoorlog met Japan, wilden de Indonesiërs hun onafhankelijkheid terug. Iedereen die verweven was met Nederland moest het land verlaten. Wie dat waren:
• Nederlanders die daar woonden en hun nakomelingen. De vele generaties die daar geboren waren.
• De mensen van gemengd bloed: de Indische Nederlanders oftewel Indo’s, die een Europese voorouder hadden. Om voor de niet-kenners een klein verschil aan te duiden, één van de herkenningspunten is de Europese achternaam. De benaming van deze groep is dus nooit: Indonesisch of Indonesiër.
• De Molukse KNIL-militairen en hun gezinnen, die ’tijdelijk’ naar Nederland werden gestuurd.
Om een beeld van de generaties te geven. De mensen geboren rondom het jaar 1905 zijn die échte eerste generatie die naar Nederland vertrokken. Grotendeels waren zij allen nog getraumatiseerd van de Tweede Wereldoorlog met Japan en de daarop volgende gewelddadige Bersiap onafhankelijkheidsperiode. Zij hebben alles achter moeten laten en kwamen terecht in een Nederland waar grote onwetendheid over de geschiedenis en de nakomelingen uit het voormalig Nederlands-Indië heerste. Tot op de laatste cent is er door het Rijk een terugbetaling gevorderd voor de overtocht, tweedehands warme kleding, huisvesting en primaire levensbehoeften. Nederland was nog herstellende van de Tweede Wereldoorlog met Duitsland. Het waren moeilijke tijden voor iedereen. Heel belangrijk om te blijven vermelden: ondanks alle ontberingen is er met gezamenlijke kracht en inspanning meegewerkt aan de wederopbouw van de Nederlandse samenleving en het sociale stelsel.
Doordat de Amerikaanse radiozender in voormalig Nederlands-Indië ontvangen werd, was men reeds langer bekend met Amerikaanse muziek. Dit geldt overigens ook voor de bioscoopfilms in uitgaanssteden zoals o.a. Soerabaja. Bekende songs, kwamen in die tijd namelijk vaak uit muziekfilms. Denk aan de beroemde bioscoopfilm Blackboard Jungle (1955). In de film gooien de leerlingen van de school hun jazzplaten uit het raam en schreeuwen om rock-‘n-roll. Dit wordt gesymboliseerd door het nummer Rock Around the Clock van Bill Haley & His Comets. Het nummer had grote impact op het bioscooppubliek. Blackboard Jungle was een van de vele films die uit kwam over opstandige tieners in de jaren vijftig. In veel bioscopen werd gedanst op de muziek en in de VS braken rellen uit.
In de tijdsgeest van de Rock & Roll rondom eind jaren ‘50 – begin ’60 ontstonden de eerste bekende Indorock bandjes van jongeren zoals The Tielman Brothers, The Black Dynamites met o.a. Harry Koster† (leider van de band), Nico Fioole (zanger), The Javalins met o.a. Freek Franken† (zanger en het gezicht van) en Hans Bax (leider van de band en rhythm en staccato gitarist), The Hot Jumpers van Oscar Rexhäuser† , The Black Magic met o.a. Nico Fioole, Mike en Jimmy/Dolf Riupassa, Max Tahalele† , Boy Tahalele† . Daarnaast mogen we zeker niet de vele muzikanten en bands vergeten die op de bekende huisfuifjes, feesten, culturele events (Pasar Malams, Indische avonden, kumpulans) draagvlak hebben gevormd voor Indorock. Muziek maken is van nature altijd on-going geweest binnen de gemeenschap. Het is nooit weggeweest. Deze factoren bij elkaar hebben onder andere gezorgd voor het voortbestaan van Indorock.
My Blue Heaven (1990). Met Ruud de Wolff†, Edu Schalk en anderen. Deze bioscoopfilm geeft een goed beeld van destijds en de NL maatschappij in de jaren 50 weer. De jaren dat tahoe/tofu, kroepoek, sambal en overige producten nog niet te koop waren in de winkels. Saté was ook nog nergens te koop.
‘Rock Around The Clock’ met Bill Haley & His Comets. Hot or not: Jiven was dé dans!
Wij willen inzicht geven en belangstellenden meenemen in de tijd waarin onze band ontstaan is. Met muziekjournalist Leo Blokhuis hebben we het verhaal van The Crazy Rockers storytelling op muzikale wijze weergegeven. Als mede-grondleggers betreft het onze eigen beleving en ervaring van de geschiedenis van de Indorock.
VERLEDEN
In grote relevante lijnen geven we het verleden weer. Woody Brunings zat nog in de schoolbanken toen Sidney Rampersad hem vroeg om samen een band te beginnen. Ze speelden samen en hadden enkele losse gigs. Woody werd daarna opgeroepen voor zijn dienstplicht en bracht deze door in Maastricht. Hij volbracht eerst nog zijn tropentraining in Oirschot. Als beginnend militair ‘filler’ speelde hij als bassist op een versterkte akoestische Höffner gitaar. Basgitaren bestonden toen nog niet. Woody werd uitgezonden voor zijn verdere dienstperiode naar de nog toenmalige Nederlandse kolonie Suriname. Woody speelde in 1958 op 20-jarige leeftijd tijdens zijn dienstperiode van de T.R.I.S. commando’s (Troepenmacht in Suriname) gitaar en trompet. Na zijn dienstperiode, bij aankomst in NL stond Sidney gelijk weer enthousiast op de stoep. Woody haalde Eddy bij de band en samen reden zij vaak naar hun repetitie. Achter op de fiets met kleine versterker zat de 16-jarige Eddy. Vanaf dat moment beginnen The Crazy Rockers als Haagse Indorock band opgericht in 1959. Geïnspireerd door Rock & Roll uit de Verenigde Staten. In eerste instantie bestond de band uit: Woody Brunings, Eddy Chatelin, Sidney Rampersad, Piet Solleveld, Henny Aschman.
Ons eerste optreden vond plaats in het bekende Haagse café ‘La Gaité’, nu De Zwarte Ruiter. In 1961 werden wij tijdens een optreden in L’Etoile ontdekt. Door de Belgische manager Vlasselaer die Rock & Roll bands zocht voor West-Duitsland. Eigenaar Pelosi van een Duitse club kwam samen met Pim Veeren in zijn Opel Kapitän alle leden van de band thuis ophalen om naar Duitsland te vertrekken. Er volgden vele optredens in Hanau (febr 1961), Trier (mrt 1961) en München (apr 1961) in Duitsland. De bezetting is dan inmiddels gewijzigd naar: Woody Brunings, Eddy Chatelin, Harry Berg, Sidney Rampersad, Pim Veeren. Alle Indorock bands werden in Duitsland ”Indonesische Schaukapelle” genoemd. De clubs werden veelal bezocht door de aldaar gelegerde Amerikanen. Het repertoire van covers in combinatie met onze muziekstijl sloeg enorm aan. Door dag in en dag uit te spelen, maakten wij vorderingen. De praktijk was ons conservatorium. De fouten corrigeerden we zelf en elkaar. We gluurden niet op een papiertje. De kracht lag bij onze eigen authenticiteit. Wij speelden elke dag van 20.00-03.15 uur. Intuïtief corrigeerden wij onze nummers. Het was de bekende periode van de enthousiaste gillende fans. In Hamburg (1961) waren de Engelsen gelegerd. Daar traden we op in de Kaiser Keller. Met gepaste trots herinneren we ons in de nabijheid te hebben gespeeld van de op dat moment nog onbekende leden van de latere Beatles.
In 1962 kwamen wij terug om de zomermaanden in Nederland door te brengen. Dat was onze doorbraak in NL. Voor de optredens in dansclub Sheherazade in Scheveningen stonden lange rijen. Het was altijd een uitverkocht huis. Jos van Vliet, de vroegere voorzitter van de fanclub, werd onze manager. Een platencontract werd getekend bij Delta Records.
In 1963 werd ook onze eerste single Mamma Pappa Twist uitgebracht. Het werd een hit en hiermee stonden we destijds 3 maanden in de Nederlandse hitparade. In een tijdperk waarin rockbands op allerlei manieren werden geboycot door de gevestigde orde, was dat een hele prestatie. The Crazy Rockers live op televisie te zien en te horen bij Radio Veronica was voor die tijd zeer bijzonder. De tv-optredens en het maken van een plaat beschouwden wij echter als bijzaak in die tijd. Wij vonden het neerzetten van een prachtige liveshow veel belangrijker.
Woody Brunings tijdens diensttijd met twee Indische dienstmakkers op de luchthaven Zanderij
Indorock ● Rock On!
Naar aanleiding van het mooie succes, gingen wij op tournee door Duitsland. In april 1964 hadden wij in de weekenden onze optredens in Les Galeries in Scheveningen. Voor twee dagen zijn wij de Hilversumse Phonogram studio in gegaan voor de opnamen van onze eerste LP. Een single van deze sessie werd uitgebracht met twee instrumentale nummers: Carioca en The Happy Whistler. Daarna volgden wederom optredens in Stuttgard (mei), Mannheim (juni) en Krefeld (juli). In augustus keerden we weer terug voor diverse optredens in dansclub Sheherazade in Scheveningen. In die maand bracht Delta Records de LP Drivin’ With The Crazy Rockers uit.
On tour gingen we door Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken. Hier stonden we in hetzelfde programma met onder andere: The Animals. Zeven maanden gingen wij op tournee met Franky Franken van The Javalins. The Javalins gingen in 1964 uit elkaar. In hetzelfde jaar zijn wij te zien op televisie in Helsinki. Eind 1965 besluiten we een andere weg in te slaan. Sidney Rampersad verlaat de band voorgoed. De rest van ons legt de focus op het oppakken van studies en banen. Ons privé leven werd belangrijker. Bovendien brak het tijdperk van de Beatmuziek aan. De gouden jaren van de Indorock waren voorbij. In de jaren die erna volgen, blijven we actief in de muziek. De hechte connectie onderling blijft dan ook voortbestaan.
In 1966 werd de LP De Successen Van De Crazy Rockers uitgebracht. In 1973 kwam het tweede verzamelalbum The Best Of The Crazy Rockers uit met daarop de nummers Mamma Pappa Twist en Giddy Up. In de Houtrusthallen wordt een Indorock Revival (1981) georganiseerd. Voor dit optreden sluit Sidney weer aan. Hij overlijdt echter kort daarna op 41-jarige leeftijd. Vanaf 1981 tot 2019 komt Boy Brostowski (drums) ons versterken. Harry James de Vries (gitarist) komt in 1990 erbij. In het Haagse Paard werken The Crazy Rockers in december 1998 mee aan opnamen voor de lokale radiozender Radio West. De samenstelling van de band, onder leiding van Woody Brunings (zang, gitaar) is als volgt: Eddy Chatelin (zang, gitaar), Boy Brostowski (drums), Pim Veeren (basgitaar) Harry Berg (gitaar) en Harry James de Vries (solo-, slaggitaar).
Op uitnodiging van de Nederlandse Ambassade en Het Erasmushuis in Jakarta gingen wij van februari-mei 2004 op tournee door Indonesië. Plaatsen van de tour: Jakarta (3 theaters), Yogya, Bandung, Semarang en Surabaya. Dit tournee hebben wij als hoogtepunt ervaren. Het was een enorm succes. Met name de ballads werden goed ontvangen. Na terugkomst hebben wij naar aanleiding hiervan, de volgende cd’s opgenomen: Ballads for a Special Person (Woody), As The Prince Speaks (Eddy), Don’t Look Back (met vijf eigen composities van Harry). Alle opnames zijn gemaakt met volledige muzikale ondersteuning en begeleiding van alle Crazy Rockers.
In 2005 hebben wij tijdens het Branie Festival ‘De Weduwe van Indië leeft’ opgetreden met de Marinierskapel der Koninklijke Marine. Na dit optreden hebben Pim Veeren (bassist) en Harry Berg (sologitarist) afscheid genomen van de band. Chris Latul (ex-Massada) en Louis Drabe kwamen de band versterken. De bezetting bestond toen uit: Woody Brunings, Eddy Chatelin, Chris Latul, Boy Brostowski, Louis Drabe. Dankbaar kijken wij terug op een mooie periode met een diversiteit aan muziekvrienden die wij onderweg hebben mogen leren kennen. Als muzikanten hebben wij van elkaar geleerd. Hierdoor hebben wij ons als band kunnen doorontwikkelen.
In 2018 hebben wij de 80e verjaardag van Woody Brunings gevierd door een concert in Leeuwarden te geven.
Op ons 60-jarig jubileum hebben we een show gegeven in het Isala Theater in Alphen a/d Rijn.
2021
NOS Nieuws•Maandag 25 oktober 2021, 22:16
In Nederland is er weinig besef van wat zich allemaal heeft afgespeeld in het voormalige Nederlands-Indië. Zowel jongere als oudere generaties weten er te weinig van af. Dat zei oud-minister Bussemaker van OCW in het radioprogramma Nieuws en Co. Vandaag is een speciale commissie geïnstalleerd die onder haar leiding de kennis van de geschiedenis van Nederlands-Indië moet versterken.
Volgens Bussemaker is het Indische erfgoed lang en ver weg geweest. “Dat heeft alles met de Tweede Wereldoorlog te maken. Mensen dachten: wat hier gebeurd is, is erger dan wat daar gebeurde.” Maar ze wijt het kennisgebrek ook aan het kolonialisme. “De onafhankelijkheid van Indonesië kent de nodige zwarte bladzijden voor Nederland. Die koloniale geschiedenis maakt het lastig om er over te praten”, zegt ze.
Daarom heeft het kabinet vorig jaar ruim 20 miljoen euro beschikbaar gesteld om onder meer het Indische erfgoed zichtbaarder te maken. Volgens Bussemaker is er ook veel historisch materiaal beschikbaar, maar is dat voor veel mensen slecht vindbaar.
De commissie stelt zich dan ook ten doel om dat materiaal bijeen te brengen en op een aantrekkelijke manier te presenteren aan een groter publiek. “De geschiedenis van Nederlands-Indië is de geschiedenis van heel Nederland”, aldus Bussemaker.
Een deel van het geld gaat naar het nieuwe museum Sophiahof in Den Haag en naar de Tong Tong Fair, het grote Indische festival in dezelfde stad. Ook wordt er geld uitgetrokken voor de ontwikkeling van een virtueel Indisch monument. Daarnaast is het de bedoeling dat er meer aandacht komt op scholen.
Op die manier wil het demissionaire kabinet een extra impuls geven aan de collectieve erkenning van de Indische gemeenschap. Staatssecretaris Blokhuis heeft daarover eerder gesprekken gevoerd met mensen uit de Indische gemeenschap van verschillende generaties. Zij gaven aan dat ze het belangrijk vinden dat de kennis over de geschiedenis van Nederlands-Indië prioriteit krijgt.
Voor het jaar 2023 kunnen we terugkijken op een aantal mooie optredens. Enkele highlights zijn het concert tijdens de jaarlijkse Bas en Gitaardag. Deze vond plaats in Het Bolwerk Sneek op 23 april. Een jaarlijks evenement waarbij livemuziek, een documentaire en een masterclass aan bod kwamen. Na een inspirerende aankondiging van Leo Blokhuis kon het dak eraf gaan met gastoptredens van Erwin Java en Rinus Gerritsen.
Op 13 augustus 2023 vond het Haagse Beat Festival in het Openluchttheater Zuiderpark plaats. Georganiseerd door Alexander Serban. Wederom een druk bezocht evenement. Na onze eerste set treden er in de show altijd gastmuzikanten met The Crazy Rockers. Rinus Gerritsen, Jan Becking, Luna Becking en Tyar Zitter deden met ons mee.
Op 8 september 2023 stonden wij op het hoofdpodium van de Tong Tong Fair in Den Haag. Met temperaturen rondom 32 graden was het een zeer warme dag. Op het podium met alle belichting helemaal.
Begin oktober 2023 hebben Woody en Chris samen met Leo Blokhuis op uitnodiging van de sessietafels Pop Muziek i.s.m. de Nederlands-Indië Tafel de boeiende lezing ‘Van Krontjong, naar Indorock’ gegeven. Dit gebeurde in de Koninklijke Industrieele Groote Club in Amsterdam.
Daarnaast hebben wij In oktober ook opgetreden in De Zwarte Ruiter in Den Haag. Altijd weer gezellig om terug te zijn in het oude vertrouwde muziekcafé, ‘La Gaité’.
In december hebben wij het jaar afgesloten met een optreden in de Kleine Zaal van Poppodium PAARD in Den Haag. Samen met The Java Guitars stonden wij op het programma. Op vrijdag 22 december 2023 hebben wij de eer gehad om Koninklijk onderscheiden te worden tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Het was voor ons een grote verrassing dat burgemeester Jan van Zanen van gemeente Den Haag aanwezig was. Hij nodigde ons uit om op het podium te komen. Aan het einde van zijn prachtige en waardevolle toespraak, werden wij Woody Bruning, Eddy Chatelin samen met Ben Poetiray gedecoreerd met het lintje. Supertrots en blij zijn wij met deze voordracht. De toegewezen rangorde voor onze bijdrage aan Indorock en de samenleving. De sfeer en de gehele avond was geweldig verzorgd en met veel warmte georganiseerd.
TOESPRAAK BURGEMEESTER JAN VAN ZANEN
GEMEENTE DEN HAAG
“Wat fijn dat u er allemaal bent. Ik vind het ook een enorme eer om hier te zijn, samen met jou. Beste leden van The Crazy Rockers en The Java Guitars: in het bijzonder Woody, Eddy en Ben! Haal ze erbij.
Ik wil even iets tegen jullie in het bijzonder zeggen. Wat een eer, ik zei het net tegen u allemaal, om vanavond in jullie nabijheid te zijn en te kunnen genieten van jullie muziek. Ik hoorde het net. Inmiddels zijn jullie echt levende legendes. Pioniers van de rockmuziek in ons land. Iconen van de Indorock. Eind jaren ’50 en begin jaren ’60 brachten jullie de Rock ’n Roll naar Nederland, dat toen nog zeer puriteins was.
De Indorockers zorgden voor een frisse wind. Voor vernieuwing. Latere generaties musici zijn schatplichtig aan jullie. Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk van Golden Earring verwoorden dat simpel en helder: “We hebben het geleerd van de Indorockers.”
Wie Indorock zegt, zegt natuurlijk ook Den Haag! Dé stad waar van oudsher het hart van de Indische cultuur in Nederland klopt. Dat Den Haag in de loop van de jaren ’60 kon uitgroeien tot Beatstad -met namen als Golden Earring, The Motions en Shocking Blue- is te danken aan jullie pionierswerk. Daarom is het ook zo mooi dat we vanavond bijeen zijn in het Paard. Dé poptempel van Den Haag. Voor dit gezamenlijk optreden van The Crazy Rockers en The Java Guitars.
Inmiddels vormen The Crazy Rockers de oudste rockband van Nederland. Met maar liefst twee leden van het allereerste uur: Woody Brunings en Eddy Chatelin.
Woody, je bent geboren op Saba en je bracht je vroege jeugd door in Suriname. Dat feit bevestigt meteen dat de term Indorock meer betekent dan muziek gemaakt door musici met een Indische achtergrond. Als 15-jarige, nog niet zo lang geleden, kwam je begin jaren ’50 naar Nederland en je groeide verder op in Den Haag. Samen met Eddy was je erbij toen in 1959 The Crazy Rockers in onze stad werden opgericht.
Eddy, je moet met je 15 lentes op dat moment de allerallerjongste sologitarist en leadzanger van Nederland zijn geweest. De technische apparatuur was nog lang niet zo ontwikkeld als nu. Dus werd er heel veel improvisatietalent verlangd.
The Crazy Rockers behoren samen met bijvoorbeeld de legendarische Tielman Brothers tot de eerste bands die in ons land live Rock ’n Roll speelden. Dat was dus echt iets nieuws. Begin jaren ’60 vertrokken The Crazy Rockers naar Duitsland. Waar jullie in Hamburg in de roemruchte Kaiser Keller speelden. In dat zelfde etablissement trad in die periode ook een jonge, nog onbekende, band op: The Beatles. Het kan niet anders zijn of ze hebben het van jullie afgekeken.
Na jullie terugkomst in 1962 braken jullie echt in Nederland door. Met jullie eerste single “Mamma Pappa Twist” stonden jullie 3 maanden in de hitparade. Het succes legde jullie geen windeieren. Volgens een krantenartikel uit het nieuwsblad van het noorden uit 1964, ter aankondiging van een optreden in Vlagtwedde, hadden op dat moment alle Crazy Rockers een eigen sportauto.
Ben, intussen was jij ook actief geworden als muzikant. Op 13-jarige leeftijd richtte je met je broers in Brabant een familieband op: The Poetiray Brothers. Als jochie was je vanuit Indonesië naar Nederland gekomen. Muziek was jullie met de paplepel ingegoten. Je vader was een bekende muzikant in het voormalig Nederlands-Indië. Hij was voor jou en je broers een strenge en ambitieuze leermeester. Ben, je speelde in vele bands. Ook in het buitenland en sinds zo’n 20 jaar maak je met The Java Guitars muziek. Geweldig!
Woody en Eddy met The Crazy Rockers bereisden jullie eveneens vele landen. Jullie maakten zelfs op uitnodiging van de Nederlandse ambassade een tournee door Indonesië. Woody in de tussentijd, ja let op dit is echt geweldig, Woody in de tussentijd was je leraar Duits geworden. Ik weet niet of het iets te maken had met jullie tournees door Duitsland. Maar het feit is dat je leerlingen met je wegliepen. Je lijkt me dan ook in alles het tegenovergestelde van die zure leraar Duits ‘O, den Beste’ die Wim de Bie zo mooi kon neerzetten. Eddy, ook jij hebt het onderwijzen in je bloed. Heel veel musici leerden bij jou de kneepjes van het gitaarspel.
Nou, Woody, Eddy en Ben alledrie zijn jullie inmiddels zo’n 64 tot 60 jaar lang actief in de muziek. Niet alleen behoren jullie tot de grondleggers van de Indorock in Nederland. Jullie houden deze heel specifieke muziekstijl tot op de dag van vandaag in ere. Ook hier in Den Haag.
Niet alleen in het Paard maar bijvoorbeeld ook op de Tong Tong Fair. Indorock is springlevend cultureel erfgoed, dankzij jullie. Erfgoed dat bovendien het nodige weet te vertellen over de koloniale en postkoloniale geschiedenis van Nederland en van Den Haag en die stad vol sporen van Smaragd. Indorock is niet alleen heerlijke muziek om op te dansen en naar te luisteren. Vergeet ook niet de spectaculaire podium shows. Maar Indorock is ook de soundtrack die hoort bij de levens van ontelbare mensen. Met een achtergrond in Nederland-Indië of één van de andere voormalige koloniën. Indorock is jullie levenswerk.
Als burgemeester van Den Haag van 1961, dus ver van na jullie tijd zal ik maar zeggen, doet het me heel veel plezier en genoegen en vind ik het ook een enorme eer om jullie te kunnen mededelen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd om jou Woody, om jou Eddy en jou Benny te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.“
VRAAG: “Burgemeester hoe vindt u het geheel zo?” Burgemeester Jan van Zanen: “Ik vind het prachtig. Het symboliseert ook zoveel, hè? Vele generaties Den Haag. Vele generaties voormalig Nederlands-Indië. Maar vooral vele generaties Rock. INDOROCK!
Ik ben trots dat ik deze drie legendes Koninklijk heb mogen onderscheiden.”
HEDEN
Terugkijkend op de beginjaren van onze ‘crazy’ live optredens, hopen wij met onze muziek nog steeds het publiek te kunnen boeien en verschillende generaties te inspireren met onze Indorock passie. Nog altijd staan wij vol overgave te rocken. We zijn hiermee ongetwijfeld één van de oudste nog spelende bands. Met als kern Woody Brunings (86) en Eddy Chatelin aka Eddy C (81).
Eddy is onze tweede leadzanger en dė gitarist die het befaamde Staccato-Riff gitaarspel beheerst. Deze gitaarstijl maakt van Rock & Roll de specifieke Indorock. Door de dynamiek van verschillende gitaarsounds, solide drums en de zangcombinatie zien wij iedereen enthousiast rocken en ‘los’ gaan.
Onze huidige vaste samenstelling is inmiddels alweer vele jaren een feit en bestaat uit:
Woody Brunings (rhythm guitar/lead vocals)
Eddy Chatelin (guitar/lead vocals)
Chris Latul (sologuitar)
Remy Sonneville (bass guitar/sologuitar)
Wopke van der Molen (drums/backing vocals)
GOLDEN EARRING OVER INDOROCK
THE CRAZY ROCKERS ● WOODY BRUNINGS ● EDDY CHATELIN ● BOY BROSTOWSKI ● LOUIS DRABE ● CHRIS LATUL ● GEORGE KOOYMANS gastmuzikant ● RINUS GERRITSEN gastmuzikant
TOEKOMST
INDOROCK behoort ongetwijfeld tot cultureel immaterieel erfgoed. Het betreft een cultuuruiting die door de erfgoedgemeenschap wordt beleefd als erfgoed. Die daarnaast een gevoel van identiteit en continuïteit geeft. Immaterieel erfgoed is ‘levend erfgoed’. Het omvat sociale gewoonten, voorstellingen, bijzondere kennis of vaardigheden die gemeenschappen en groepen (en soms zelfs individuen) erkennen als een vorm van cultureel erfgoed. Een bijzonder kenmerk is dat het wordt overgedragen van generatie op generatie en belangrijk is voor een gemeenschappelijke identiteit. Dit immaterieel erfgoed wordt steeds opnieuw vormgegeven. In samenhang met maatschappelijke veranderingen. In interactie met de sociale omgeving en van generatie op generatie doorgegeven. Als leden van de Crazy Rockers delen wij ieder op eigen wijze graag kennis en ervaringen met andere generaties.
NEXT GENERATIE INDOROCKERS
LODE SIMONS
Mooie uitzending waarin Lode Simons vertelt over wat mentor Eddy Chatelin en Indorock voor hem betekenen.
TYAR ZITTER
Tyar Zitter bekend van deelname aan The Voice Kids 2021 en de 4e generatie Indorocker.
Woody: “Hij was kleiner dan mijn gitaar.”
DEN HAAG IS DE STAD VAN DE NEDERBEAT, MAAR MEER NOG DE STAD VAN DE INDOROCK DIE AAN DE NEDERBEAT VOORAF GING.
DEN HAAG BEATSTAD NUMMER 1 ● In vogelvlucht door de geschiedenis van de Haagse popmuziek ● WOODY BRUNINGS ● EDDY CHATELIN ● SPIKE VAN ZOEST
HAAGS BEAT FESTIVAL EERT OUDE LEGENDES
Alexander Serban vertelt. Bron: DHFM
Bekijk de video over het ontstaan en de organisatie achter het Haagse Beat Festival!
WAAROM DEN HAAG ‘BEATSTAD NO. 1’?
23 juni 2020 ● Bron: Faculteit Maatschappij & Gedrag. Klik op Universiteit van Amsterdam voor volledig artikel ● Prof. dr. R. C. Kloosterman
Wat maakte Den Haag de plek waar wereldwijde beathits als ‘Venus’ en ‘Radar Love’ konden ontstaan? Een combinatie van Indische roots en informele ontmoetingsplekken maakten van Den Haag ‘Beatstad No. 1’, stellen sociaal geografen Robert Kloosterman en Amanda Brandellero.Het was niet zozeer Amsterdam, de culturele hoofdstad, maar Den Haag waar in de jaren zestig de meest levendige beatmuziekscene van Nederland ontstond. Jongeren uit de voormalige kolonie Nederlands-Indië, die al goed bekend waren met de Amerikaanse populaire muziek van destijds, legden de basis voor de muziekervaring van de stad. Gecombineerd met sociaal-demografische (babyboom), economische (naoorlogse boom), en ruimtelijke trends (leegstaande panden als gevolg van stedelijke achteruitgang ), werd Den Haag zo stevig op de kaart van de populaire muziek gezet, concluderen sociaalgeografen Robert Kloosterman van de Universiteit van Amsterdam en Amanda Brandellero van de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Beatmuziek was een grote rage in de jaren 60. Het is een sub stijl van de rock en mengvorm van rock-‘n-roll, doowop, skiffle en rhythm-and-blues. Het ontstond in Liverpool met The Beatles en in hun kielzog kwamen bands als The Rolling Stones, The Animals, The Kinks en The Who.
In Nederland, waar het ook wel de nederbeat werd genoemd, braken bands door als The Motions, The Golden Earrings, Q65 en Sandy Coast. Al deze succesvolle bands kwamen uit Den Haag, die daardoor bijnamen kreeg als ‘Beatstad No. 1’ en ‘het Nederlandse Liverpool’. ‘Deze bands zijn niet zozeer met elkaar verbonden door hun overeenkomstige geluid. Maar door hun geografie’, stellen Kloosterman en Brandellero vast.
‘Je zou misschien verwachten dat Amsterdam als culturele hoofdstad de plek was om aan te haken bij de beatmuziek scene die in de jaren 60 vanuit Engeland de wereld veroverde. Maar dat bleek toch Den Haag te zijn’, vertelt Kloosterman.
‘Wat een belangrijke factor was in de verspreiding van deze muziekscene, was de toegang tot de Amerikaanse radiozenders die de popnummers uitzond. In Nederland was dat via de toen illegale radiozender Veronica die daarom vanaf zee opereerde. Den Haag ligt natuurlijk dichtbij de kust en in deze stad was deze zender daardoor goed te ontvangen.’
‘Maar’, vervolgt Kloosterman, ‘in Den Haag bevond zich ook een groep die al veel langer naar die Amerikaanse zenders luisterde. Dat waren de jonge mensen die uit de voormalige kolonie Nederlands-Indië naar Nederland waren gekomen. Zij brachten een veel grotere kennis van de Amerikaanse populaire muziek met zich mee, inclusief hoe je dit soort muziek kunt spelen en uitvoeren. Zo legden zij een basis voor een levendig tijdperk van muzikale creativiteit in de stad.’
‘Een andere voorwaarde waar Den Haag in voorzag, was een ruim aanbod van informele locaties waren mensen elkaar konden ontmoeten, als gevolg van stedelijke recessie. Dit waren plaatsen als De Marathon – een familiebedrijf en schaatsbaan- en de Houtrust Rotonde – een club en restaurant gelegen naast een voetbalveld. Zo mocht de Golden Earring op 20 november 1965 in de Houtrust optreden toen The Kinks niet op kwamen draven. De Golden Earring werd later één van de meest succesvolle bands van de stad en Nederland in die periode.’
‘Wat deze analyse onder andere laat zien is dat een informele of tolerante sfeer heel bepalend kan zijn voor de creatieve sector. Hier kan creativiteit en een vorm van innovatie plaatsvinden. Door de mogelijkheid veel en diverse mensen te ontmoeten. Affiniteit met elkaar te delen en ideeën met elkaar uit te wisselen. Dit zijn toch basiskenmerken van een stedelijke sociale economie. Als stad moet je daarom ook zuinig zijn op die informele en traditionele sferen’, concludeert Kloosterman.